تنحنــــح[i] می کنی ای یـــار جانی
نمی خــــواهی مــــگر پیـــشم بمانی
درونت ســـرد و بیــــرون پر حرارت
چرا پس انقیـــالوسش[ii] نخوانی
ز سـوزت شــــد کمد رویم ز مُشرق
ز داغ دل ، دم صــــالـــح دخـــــانی
تنم همـــچون جلید[iii] و دل در آتش
ز بلـــــغم نیست ایـــن شـــوق نهانی
مرا آن درد نــــــاخس شــد مِسَلّی[iv]
نـــدانم شوصه[v] باشد یـــا بطانی[vi]
چـــو آیم بـــر درت بُهرم[vii] بگیرد
مبــــاد از پیـــــش خـــود بازم برانی
مپرس از دل چرا در اختلاج[viii] است
ز بی مهری بُـــود خــــود نیک دانی
گـــلاب و زعفــــرانم نیست حاجت
بــدست آور دلــــم گر می تــــوانی
به افتیــــمون[ix] مرا ســـودا به در کن
ز پــــا افتـــــاده ام از بـــــدگــمانی
مرا شیخ از چه خوانی در کهولت[x]
اگر پیـــــرم تـــــو بـــاز آرم جوانی
مبدّل کی شــود طبعم به جَدوار[xi]
تـــــو اکسیـــر منی ای یـــــار جانی
[i] گلو روشن کردن، صاف کردن گلو با سرفه
[ii] انقیالوس: تبی که برودت در باطن و حرارت بظاهر دارد
[iii] برف
[iv] نام دردی است که صاحبش چنان پندارد که کسی سوزن کلان در بدنش می خلاند
[v] ذات الجنب
[vi] الم در حجاب
[vii] بِهر: ضیق النفس . تنگ نفس
[viii] جهیدن و تکان خوردن غیرارادی عضوی از بدن، مثل پریدن پلک چشم یا جهیدن رگ؛ تیک.
[ix] داروی گیاهی که از سودا را از بدن بیرون می برد
[x] میانسالی
[xi] داروی مبدل مزاج
منبع
درباره این سایت